مواد ۵۱ و ۵۲ قانون کار ضمن تعریف ساعات کار، میزان آن را در موارد مختلف مشخص کرده است. به موجب ماده ۵۱: «ساعات کار در این قانون مدت زمانی است که کارگر نیرو و یا وقت خود را به منظور انجام کار در اختیار کارفرما قرار می‌دهد». براساس قسمت اخیر ماده ۵۱ «به غیر از مواردی که در این قانون مستثنی شده است ساعات کار کارگران در شبانه روز نباید از ۸ ساعت تجاوز نماید».

ساعات کار متغیر. هرچند ماده ۵۱ اعلام کرده است که ساعات کار کارگران در شبانه روز نباید از ۸ ساعت تجاوز نماید اما در تبصره یک بلافاصله به این حکم استثنایی وارد و اعلام شده است که در صورت توافق کارگر و کارفرما سقف زمانی مذکور قابل عدول است به شرط آنکه مجموع ساعات کار در هفته از ۲۴ ساعت تجاوز نماید لیکن جمع ساعات کار در چهار هفته متوالی نباید از ۱۷۶ ساعت تجاوز کند».

ساعات کار در کشاورزی. در کارهای کشاورزی حجم کار در فصول مختلف یکسان نیست بنابراین نمی توان سقف مشخص و یکسانی را برای کار در تمامی روزهای سال تعیین کرد از این رو تبصره ۲ ماده ۵۱ مقرر می دارد: «در کارهای کشاورزی کارفرما می تواند با توافق کارگران، نماینده یا نمایندگان قانونی آنان ساعات کار در شبانه روز را با توجه به کار، عرف و فصول مختلف تنظیم نماید».

ساعات کار درکارهای سخت و زیان آور. براساس ماده یک آئین نامه کارهای سخت و زیان آور مصوب ۱۵/۱/۱۳۷۲ «کار سخت و زیان آور کارهایی است که در آنها عوامل فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و بیولوژی محیط کار غیراستاندارد بوده که در اثر اشتغال کارگر تنشی به مراتب بالاتر از ظرفیتهای طبیعی(جسمی و روانی) در وی ایجاد می‌گردد که نتیجه آن بیماری شغلی و عوارض ناشی از آن می باشد. ماده ۵۲ قانون کار مدت کار روزانه را در این نوع کارها ۶ ساعت در روز اعلام کرده است.