هیچ کس ذاتا دشوار نیست. هر فردی در شرایط خاصی، ممکن است دردسر ساز باشد و این خبر خوبی است. فرد دشوار کسی است که دوست دارد مشکل ایجاد کند، و با راه ‏حل ‏های منطقی قانع نمی‌شود، با دیگران سر ناسازگاری دارد، رفتارش نامناسب است، آشکارا راه را اشتباه می‌رود و قوانینی را که دیگران رعایت می‌کنند، نادیده می‌گیرد. شما در اولین ملاقات، علائم این رفتارها را در افراد دشوار می‌بینید. اگر می‌خواهید ارتباط محکم و متعادل و صحیحی با این افراد داشته باشید با آنها رک و راست باشید. ساده‏ ترین کار شکایت، اعتراض‏ و در نهایت گزارش به پلیس است.

وجود افراد دشوار در جامعه خبر بدی است اما خبر خوش این است، که بیشتر مردم خواهان برقراری ارتباط هستند. ایجاد مزاحمت برای دیگران نیاز به تلاش و صرف انرژی دارد. خوشبختانه مردم آموخته ‏اند که تا می‌توانند آرامش خود را حفظ کنند و با دیگران درگیر نشوند.

هریک از ما خرده شخصیت‏ هایی داریم که از طریق آنها رفتارمان را تغییر می‌دهیم و خود را با موقعیت ‏های مختلف سازگار می‌کنیم. مثلاً رفتار ما در مقابل والدین، در محل کار و با دوستانمان متفاوت است. اگر از محدوده خود بیش از حد گسترش یابد “ناسازگاری ” تلقی می‌شود و موجب بروز مشکلاتی می‌گردد. البته افراد دشوار همیشه هم دشوار نیستند. ممکن است وقتی با بچه هایشان بازی می‌کنند و یا برنامه مسابقه ورزشی را می‌بینند دشوار نباشند، اما در جای دیگری دردسر ایجاد کنند. اگر این رفتار یکبار اتفاق بیافتد می‌توان چشم پوشی کرد، اما اگر پشت سر هم تکرار شود و شما هم آن را نادیده بگیرید، تبدیل به زخمی می‌شود که هرگز بهبود نمی‌یابند؛ بنابراین، بهتر است رفتار دشوار را شناسایی نمایید تا بتوانید استراتژی کنار آمدن با آن را پیدا کنید.

همراهان گرامی، در این راستا گروه میزان بر آن شد، مجموعه‌ای باعنوان مدیریت افراد دشوار در محیط کار را ارائه دهد که راهنمای شما در این زمینه باشد. تا پایان این مجموعه با ما همراه باشید.