قانون کار جمهوری اسلامی ایران برخلاف قانون کار گذشته، برای مزد یک مفهوم قائل نبوده بلکه تعریف عام مزد را از معنای خاص آن جدا کرده است و مزد به معنای عام را حق السعی نامیده و در تعریف آن گفته است: « کلیه دریافت های قانونی که کارگر به اعتبار قرارداد کار اعم از مزد یا حقوق، کمک عائله مندی، هزینه های مسکن، خواروبار، ایاب و ذهاب، مزایای غیرنقدی، پاداش افزایش تولید، سود سالانه و نظایر آنها دریافت می نماید را حق السعی می نامند». این تعریف در ماده ۳۴ آمده است و بلافاصله در ماده بعد مزد به معنای اخص آن به این صورت تعریف شده است:«مزد عبارت است از وجوه نقدی یا غیرنقدی و یا مجموع آنها که در مقابل انجام کار به کارگیر پرداخت می شود».

بامقایسه این تعریف می توان به این نتیجه رسید که مزد جزئی از حق السعی است. فایده تمیز معنای عام مزد (حق السعی) از مفهوم خاص آن در اینست که حمایت های به عمل آمده از دستمزد، گاه از حق السعی است (تبصره یک ماده ۱۳، ماده ۷۷، تبصره یک ماده ۹۱ و ماده ۱۶۹)و گاهی دیگر از مزد (مثل مواد ۳۷ و ۴۴) سایر تعاریف مربوط به مزد در قانون کار به ترتیب زیر است:

مزد ساعتی: مزدی است که با ساعات انجام مرتبط باشد(تبصره یک ماده ۳۵).

کار مزد: مزدی است که بر اساس میزان انجام کار و یا محصول تولید شده باشد(همان تبصره).

کار مزد ساعتی: مزدی است که بر اساس محصول تولید شده و یا میزان انجام کار در زمان معین باشد(همان تبصره).

مزد ثابت: عبارت است از مجموع مزد شغل و مزایای ثابت پرداختی به تبع شغل(ماده ۳۶).

در کارگاههایی که دارای طرح طبقه بندی و ارزیابی مشاغل نیستند منظور از مزایای پرداختی که به تبع شغل مزایایی است که برحسب ماهیت شغل یا محط کاری و برای ترمیم مزد در ساعات کاری پرداخت می گردد از قبیل مزایای سختی کار، مزایای سرپرستی، فوق العاده شغل و غیره(تبصره یک ماده ۳۶).

در کارگاههای که طرح طبقه بندی مشاغل به مرحله اجرا درآمده است مزد گروه و پایه مزد مبنا را تشکیل می دهد.

حقوق: در صورتی که براساس قرارداد یا عرف کارگاه پرداخت مزد به صورت ماهانه باشد…مزد مذکور حقوق نامیده می شود(بند ب ماده ۳۷).

فوق العاده مأموریت: به کارگردانی که به موجب قرارداد یا موافقت بعدی به مأموریت خارج از محل خدمت اعزام می شوند فوق العاده مأموریت تعلق می گیرند. این فوق العاده نباید کمتر از مزد ثابت یا مزد مبنای روزانه کارگر باشد.

پاداش افزایش تولید: مبلغی است که طرفین قرارداد کار براساس آئین نامه وزارت کار توافق  می کنند و منظور از پرداخت آن به کارگران، ایجاد انگیزه برای تولید بیشتر و کیفیت بهتر و تقلیل ضایعات و افزایش علاقمندی و بالابردن سطح درآمد آنها می باشد.