کنفرانس سانفرانسیسکو که درسال ۱۹۴۵ م. برای تهیه منشور ملل متحد تشکیل شد، به دلیل اختلاف حاکم بین بلوک شرق و غرب، مواد حقوق بشری منشور چندان روشن نگردید و تنها در برخی از موارد اشاره ی اجمالی بدان شد. در مقدمه منشور در این باره چنین آمده است: ما مردمان ملل متّحد … با اعلام مجدّد ایمان خود به حقوق اساسی بشر و به حیثیت و ارزش شخصیت انسانی و به تساوی حقوق مرد و زن و همچنین بین ملّت ها اعم از کوچک و بزرگ … .

در بند ۳ ماده ۱٫ منشور” تشویق احترام به حقوق بشر و آزادی‏ های اساسی برای همگان بدون تمایز از حیث نژاد ، جنس، زبان یا مذهب” از اهداف ملل متحد شمرده شده است. در بند ج ماده ۵۵ سازمان ملل تشویق کننده این امور قلمداد شده است: احترام جهانی و موثر حقوق بشر و آزادی‏های اساسی برای همه، بدون تبعیض از حیث نژاد، جنس و زبان یا مذهب.

این منشور، نه تعریف دقیقی از حقوق بشر و آزادی های اساسی بیان نموده و نه حتی فهرستی از این حقوق و آزادی ها ارائه کرده است. برطبق بند ۲ ماده ۶۲،” شورای اقتصادی و اجتماعی می تواند به منظور تشویق احترام واقعی به حقوق بشر و آزادی های اساسی، برای همه توصیه هایی بنماید”. و به موجب ماده ۶۸ منشور؛ شورای اقتصادی و اجتماعی کمیسیون‏هایی برای مسائل اقتصادی و اجتماعی و ترویج حقوق بشر، همچنین هرگونه کمیسیون ‏های دیگری که برای اجرای وظایفش ضروری باشد، تأسیس می کند.

در منشور ملل متحد تشکیل کمیسیون ویژه ای برای حقوق بشر پیش بینی شد، ولی منشور نتوانست دراین زمینه الزامی برای امضاکنندگان آن بدنبال داشته باشد.