شرکت کنندگان را کنار یکدیگر و در برابر مسأله قرار دهید. امور فیزیکی، امور روانی را تحت تاثیر قرار می دهد. وقتی شرکت کنندگان، از نظر فیزیکی کنار یکدیگر بنشینند از نظر روانی علاقه آنان به بررسی یک مسأله مشترک تقویت می شود. وقتی افراد روبروی هم قرار می گیرند گرایش پیدا می کنند که درصدد پاسخ گویی به یکدیگر می نشینند و یک نیم دایره را تشکیل می دهند و روبروی تخته سیاه قرار می گیرند به این جهت گرایش پیدا می کنند که حواسشان را روی آنچه که روی تخته سیاه نوشته شده یا ترسیم شده متمرکز کنند و درآن مورد اظهار نظر کنند.

ضوابط اصلی جلسه راروشن کنید. از جمله ضابطه عدم انتقاد. اگر همه شرکت کنندگان یکدیگر را نشناسند، جلسه با معرفی افراد شرکت کننده آغاز می گردد و بدنبال آن ضوابط جلسه روشن می شود. هر نوع انتقاد و ایراد گیری از هر قبیل را ممنوع سازید.

آفرینش دسته جمعی ایده های تازه ای را ابداع می کند چون هر یک از ما فقط در محدود فروض کاری خودمان به ابداع ایده ای می پردازیم. اگر ایده هایی به علت اینکه همه شرکت کنندگان را به خود جذب نمی کنند کنار گذاشته شوند هدف ضمنی به این صورت در خواهد آمد که فقط ایده ای که هیچ مخالفتی ندارد پیش برده شود. از سوی دیگر، چنانچه ایده های تند و افراطی هم تشویق بشوند، حتی آن دسته از ایده هایی که فراسوی قلمرو ممکن ها قرار می گیرند، گروه می تواند از همین ایده ها انتخاب هایی بیرون بیاورد که امکان پذیر باشند و قبلاً کسی درباره آن فکر نکره باشد.

آفرینش ایده های جدید. وقتی که هدف و منظور از جلسه روشن شد، به اندیشه خود میدان فعالیت بدهید. سعی کنید فهرست بلند بالایی از ایده ها فراهم شود که مسأله را از تمام زوایای قابل تصور ببیند و تحلیل کند.

ایده ها را بصورت تمام و کمال ثبت کنید. ثبت ایده ها روی تخته سیاه یا، بهتر از آن، روی ورق های بزرگ کاغذ به شرکت کنندگان نوعی احساس موفقیت دسته جمعی قابل لمس القاء می کند؛ این کار ضابطه عدم انتقاد را تحکیم می بخشد و گرای شبه تکرار را کاهش می دهد و ایجاد ایده های تازه را بر می انگیزاند.