سفیه یا غیر رشید کسی است که تصرف او در اموال و حقوق مالی خود عقلایی نباشد(ماده ۱۲۰۸ ق.م). بنابراین درمورد نکاح سفیه ممکن است گفته شود چون به طور غیرمستقیم در اموال خود تصرف می کند و بدین وسیله ملتزم به پرداختن نفقه و مهریه زن می شود نکاح او بستگی به تنفیذ ولی یا قیم دارد و به تنهایی نمی‏تواند در این باره تصمیم بگیرد. ولی این نظر را با توجه به این که عقد نکاح دارای دو جنبه است: ۱- توافق زن و شوهر به منظور ایجاد خانواده که غیرمالی است ۲- توافق نسبت به مهر و نفقه، که عقدی است مالی و تابع قواعد عمومی قراردادها، نمی توان پذیرفت. هرچند عقد نکاح دارای آثار مالی فراوان است ولی به همان اندازه سفیه باید نفقه بپردازد که شخص رشید و به همان ترتیب قاعده توارث درباره او اجرا می شود که در مورد رشید قانون مدنی نیز به طور ضمنی نکاح سفیه را مجاز شمرده است. چنانچه در ماده ۱۰۶۴ که خود در میان شرایط لازم در خصوص اهلیت زوجین است به رشد اشاره ای نکرده است و مقرر داشته است که: “عاقد باید عاقل و بالغ و قاصد باشد”. برعکس در توافق نسبت به میزان مهر سفیه آزاد نیست و نفوذ اراده او به اجازه ولی یا قیم بستگی دارد. به خاطر این که این مسئله به طور مستقیم با اموال او ارتباط دارد و میزان مهر با رضای زوجین معین می شود نه به حکم قانون.