از دیگران کمک بگیرید.

تصور نکنید که شما باید مشکل را حل کنید. اگر ممکن بود، این کار را به دیگران محول کنید تعیین کنید که این مسئولیت به عهده چه کسی باید باشد. این کار ممکن است به استخدام کارشناسانی خصوصی برای دریافت کمکی از بیرون سازمان نیاز داشته باشد. از اعضای اصلی کمک بگیرید و در مورد راه‏ حل‏ های احتمالی و تصمیم ‏های مربوط به دیگران با آنها صحبت کنید. راه‏ حل نتیجه ‏ای است که می‏ خواهید به آن برسید.

راه ‏حل ‏های احتمالی را بررسی کنید.

به عقیده افراد در مورد راه‏ حل های موجود، گرایش پیدا نکنید. امکان دارد تعدادی راه‏ حل احتمالی نیز وجود داشته باشد که برخی از آنها ممکن است مناسب تر از بقیه باشند. اینک زمان آن است که به جای آنالیز کردن مشکل به روشی برای تصمیم گیری بیندیشید. به نتایج و پیامدهای تصمیم ‏گیری خود برای حل مشکل فکر کنید. آیا راه ‏حل پیشنهادی مشکل را به‏ طور موثر برطرف می‏ کند؟ یا باید کارهای بیشتری انجام شود؟ مشکلات احتمالی زیادی را در صورتی که بتوانید با هر راه‏ حلی آنها را برطرف سازید، در نظر بگیرید.

راه حل‏ های پیشنهادی را بررسی کنید.

هنگامی ‏که توافق عمومی به دست آمد، این نظریه باید مورد بررسی قرار بگیرد. این کار ممکن است به صورت ذهنی یا فیزیکی بسته به احتمال موجود صورت بپذیرید. بصورت ذهنی نظریه ‏ای را مطرح کرده، طرح‏ های مختلف را ارزیابی کنید و بررسی کنید که راه حل پیشنهادی چگونه عمل خواهد کرد. هنگامی که بپذیرید که راه ‏حل به روشی مناسب ارزیابی شود و از معیار ارزیابی استفاده کنید، طرحی را با ارائه برنامه ‏ای عملی و توسط فرد و زمانی که اجرا می ‏شوند، تهیه کنید.

تصمیم خود را عملی کنید.

برای اجرای آن در سازمان، راه‏ حل پیشنهادی شما بدون تردید به منابعی مانند: منابع مالی و انسانی نیاز دارد. اگر منابع بیشتری نیاز بود، ممکن است به معرفی موقعیت خود به مدیرعامل نیاز داشته باشید. روشی را برای توضیح حقایق انتخاب کنید که دیگران بتوانند آن‏ را درک کنند.