در حقوق بیمه ریسک مفهومی کلیدی به شمار می رود: در بین سه عنصر اساسی عقد بیمه(ریسک، حق بیمه و وقوع حادثه)، ریسک نقشی اساسی و تعیین کننده تر از بقیه دارد چون محاسبه حق بیمه و پوشش بیمه ای (موضوع تعهدات بیمه گذار و بیمه‌ گر) براساس ریسک موضوع بیمه تعیین می شود. از آنجا که ریسک در تمامی جلوه های بیمه حاضر موثر است، دارای مفهوم و جنبه های گوناگونی است. ریسک مورد توجه بیمه، به مفهوم احتمال وقوع یک حادثه است.

مطابق این مفهوم، ریسک واقعه ای است اتفاقی و احتمالی که منشاء ایراد خسارت خواهد بود. آتش سوزی، بلایای طبیعی، تصادفات و حوادث موجب مسئولیت و مرگ که موجب ایجاد حق در بیمه عمر خواهد شد از مصادیق مشخص ریسک به شمار می روند. جنبه اتفاقی بودن بیانگر آن است که ریسک توجه به وقوع حوادث در آینده دارد. لذا حوادثی که قبلاً تحقق یافته اند، به علت آنکه احتمالی بودن در مورد آنها بی معنی است، قابل بیمه نیست.

در برخی مواقع ریسک به عنوان خسارت(نه حادثه موجب خسارت) لحاظ می شود. در این تعبیر، ممکن است حادثه ای رخ داده باشد ولی وقوع خسارت از آن مشکوک و احتمالی باشد. لذا در این موارد به علت وجود عنصر تردید و احتمال اخذ پوشش بیمه ممکن خواهد بود.

همچنین در مواردی ریسک به عنوان موضوع تضمین بیمه به کار می رود. در این تعبیر به بخشی از دارایی یا فعالیت یا تمامیت جسمانی افراد ریسک اطلاق می شود. بدین نحو از اموری همچون فعالیت کارخانه، اقامتگاه و تمامیت جسمانی شخص به عنوان ریسک بیمه یاد می شود و منظور خطرات کلی وقوع حوادثی است که می تواند خسارتی را برای کارخانه یا اقامتگاه یا شخص به بار آورد.