ماده ۳۷۵ (ق.م.ا مصوب ۱۳۹۲)- اکراه در قتل مجوز قتل نیست و مرتکب (یا مباشر)، قصاص می شود و اکراه کننده به حبس ابد محکوم می گردد.

تبصره ۱- اگر اکراه شونده طفل غیر ممیز یا مجنون باشد فقط اکراه کننده محکوم به قصاص است.

تبصره ۲- اگر اکراه شونده طفل ممیز باشد، عاقله او دیه مقتول را می پردازد در این مورد اکراه کننده به حبس ابد محکوم می شود.

ماده ۳۷۶ (ق.م.ا مصوب ۱۳۹۲)- مجازات حبس ابد برای اکراه کننده مشروط به وجود شرایط عمومی قصاص در اکراه کننده و حق اولیای دم می باشد و قابل گذشت و مصالحه است. اگر اکراه کننده به هر علت به حبس ابد محکوم نشود، به مجازات معاون در قتل محکوم می شود.

ماده ۳۷۷ (ق.م.ا مصوب ۱۳۹۲)- اکراه در جنایت بر عضو موجب قصاص اکراه کننده است؛ (یعنی مباشر هیچ مجازاتی ندارد. بنابراین گرچه اکراه درقتل، مجوز جنایت قتل نیست؛ ولی اکراه در جنایات مادون نفس، طی شرایطی می تواند مجوز جنایت محسوب شود که در این صورت، اکراه کننده حسب مورد ضامن قصاص یا دیه است و مباشر هیچ مسئولیتی ندارد(قضاوت ۱۳۹۴).

ماده ۳۷۸ (ق.م.ا مصوب ۱۳۹۲)- ادعای اکراه بر جنایت بر عضو باید در دادگاه ثابت شود و در صورت عدم اثبات، با سوگند صاحب حق قصاص، مباشر قصاص می شود.

ماده ۳۷۹ (ق.م.ا مصوب ۱۳۹۲)- هرگاه کسی دیگری را به رفتاری اکراه کند که موجب جنایت بر اکراه شونده گردد، جنایت عمدی است و اکراه کننده قصاص می شود مگر اکراه کننده قصد جنایت بر او را نداشته و آگاهی و توجه به اینکه این اکراه نوعاً موجب جنایت بر او می شود نیز نداشته باشد که در این صورت جنایت شبه عمدی است و اکراه کننده به پرداخت دیه محکوم می شود.

ماده ۳۸۰ (ق.م.ا مصوب ۱۳۹۲)- اگر شخصی برای دفاع و رهایی از اکراه با رعایت شرایط مقرر در دفاع مشروع، مرتکب قتل اکراه کننده شود یا آسیبی به او وارد کند، قصاص، دیه تعزیر ندارد.