(الف) بابت بدهی خود یک دستگاه اتومبیل را با(ب) قولنامه می کند و با این شرط که اگر در مدت بیست روز بتواند بدهی (ب) را بپردازد اتومبیل به (الف) مسترد شود و در ذیل قولنامه قید می شود که خودرو مذکور به عنوان امانت در نزد(ب) می باشد.

در روز هیجدهم (الف) طی اظهارنامه ای اعلام می دارد که پول وی آماده است و (ب) در جواب اظهار می دارد که خودرو را فروخته است، (الف) چه راهکاری جهت استراد خودرو خود از جنبه کیفری یا حقوقی دارد؟

جمع بندی هئیت نظارت

در اینجا تمامی ارکان جرم خیانت در امانت محقق است؛ زیرا خودرو از طرف(الف) به شخص (ب) سپرده شده و بنای طرفین نیز بر استفاده از آن در جهت خاصی بوده و شخص (ب) برخلاف توافق فی مابین عمل نموده و لذا خائن در امانت است.

با توجه به مواد ۳۳ و ۳۴ ق.ث. که بیع شرط را از زمره معاملات با حق استرداد محسوب می کند در نتیجه مالکیت مبیع به خریدار انتقال پیدا نمی کند حتی اگر مال(اتومبیل) در تصرف او باشد. در حقیقت خریدار در بیع خیاری هم وضع بدین گونه است و با این تفاوت که تا زمان اجرای خیار خریدار مالک منافع می باشد. با وجه به اینکه در مسئله مطروحه می توان مقررات بیع شرط را جاری دانست و در حقیقت صرف توافق با شرایط فوق ایجاد مالکیت صد در صد برای خریدار نمی کند در نتیجه با وصف مالکیت متزلزل خریدار و با وصف استرداد و امتناع خریدار بزه خیانت در امانت حادث گردیده، چرا که شایسته بود خریدار با وصف مهلت ۲۰روز نسبت به فروش و هر اقدامی که منافی با مقصود طرفین از این قرارداد بوده، امتناع نموده که در واقع تخلف از شرایط مقرر و فروش به نوعی سوء نیت را به ذهن متبادر می گرداند.

لذا شخص(الف) می تواند از طرق ذیل اقدام کند:

• شکایت کیفری خیانت در امانت مطرح نماید و بعد از اخذ حکم قطعی به طرفیت(ب) و شخص خریدار دعوای ابطال معامله و استرداد خودرو را مطرح کند که زمان بر است.
• می تواند در کنار شکایت کیفری خیانت در امانت دعوای حقوقی ابطال معامله فضولی بین(ب) و خریدار را به انضمام استرداد خودرو مطرح کند.