حق تعقیب

(مدنی) یا droit de suite و آن حقی است برای صاحب حق عینی که می تواند با استناد آن حق، مال خود را در دست هرکس که بیابد بگیرد. صاحب حق ارتفاع هم میتواند این حق را علیه مالک مالی که حق ارتفاق بضرر او است اعمال نماید.

حق تمتع

(مدنی) حق دارا شدن حق معین (یا حقوق معین) را گویند چنانچه گویند بیگانه حق تملک اموال غیر منقول را ندارد یعنی حق تمتع ندارد. در مقابل حق استیفاء استعمال شده است.

عبارت “حق دارا شدن حق” صریحتر از حق تمتع است که مفهوم آن با حق استیفاء اشتباه می شود.

حق جزئی

(مدنی- فقه) هرحقی که شخص معین در موضوع معین داشته باشد مانند حق مالکیت بر مال معین. حق فردی و حق شخصی نیز در همین معنی بکار رفته است.

حق حال

(مدنی –فقه) حقی است که صاحب آن بتواند بدون انتظار گذشتن زمانی آنرا مورد استفاده قرار دهد مانند حق مستأجر بر عین مستأجره بعد از عقد اجاره بشرطی که برای تسلیم عین مستأجره مهلت معین نشده باشد. این اصطلاح در مقابل حق موجل بکار می رود.