دادرسی بمعنی اخص

یعنی رسیدگی بمرافعه که عبارت است از تبادل لوایح(دادرسی عادی) و تعیین جلسات و استماع مدافعات و توضیحات و تحقیقات دادگاه در اثناء دعوی و رسیدگی بدلائل و دعوت دادستان در موارد ابلاغ.

دادرسی فوری

(دادرسی مدنی) نوعی است از رسیدگی اجمالی بمرفعات با تشریفات رسیدگی سبک که نتیجه آن، صدور رأی در ماهیت نبوده بلکه قراردادی است که از آن تعبیر به دستور موقت (ماده ۷۸۶ دادرسی مدنی)میشود و این قرار جنبه موقتی دارد و دادگاه ضمن رسیدگی بعدی خود در ماهیت دعوی میتواند بر خلاف مفاد  دستور موقت رأی بدهد(ماده ۷۷۹ دادرسی مدنی) به همین جهت ماده ۱۵۵ دادرسی مدنی در این امر مورد پیدا نمی کند.

دادگاه تالی

(دادرسی) محاکم ابتدائی(مانند دادگاه بخش و شهرستان) را گویند. سایر دادگاهها را دادگاههای عالی (مانند استیناف و تمیز) نامند. این اصطلاحات متأثر از آئین دادرسی فرانسه است. دادگاه عالی را دیوان نیز گویند مانند دیوانعالی جنائی –دیوان کشور- دیوان محاسبات(ماده ۲۰۶ آئین دادرسی کیفری) بنابراین آوردن کلمه عالی به دنبال «دیوان» حشو است.

دادگاه حقوقی

(دادرسی) دادگاهی که بدعاوی مدنی و امور حسبی رسیدگی می کند. (رک. دعوی مدنی) و اصطلاح مذکور غلط است و درست آن دادگاه مدنی است. در مقابل دادگاه جزا استعمال شده است(تبصره یک ماده ۲۰ قانون مطبوعات ۱۳۳۴ و ماده سوم از مواد اضافه شده بذیل قانون آئین دادرسی کیفری و مواد ۱۴ -۱۶ آئین دادرسی کیفری).