۱- غیرقابل عزل و انتقال بودن دادرسان. ۲- اعتبارآراء قضایی. ۳- استقلال دستگاه قضایی. ۴- استقلال رفتار قاضی.

• غیر قابل عزل و انتقال بودن دادرسان(اصل تغییرناپذیری): این اصل جهت حمایت از استقلال قوه قضائیه در برابر دولت و مجلس، در انجام وظایف تخصصی شان است. در صورت عدم رعایت این اصل ممکن است قضات وادار به صدور احکامی گردند که محدود یا سلب کننده‌ی‏ آزادی است.
• اعتبار آرای قضائی: طبق این قاعده، نقض آرای دادگاه ها توسط قوای دیگر امکان پذیر نیست و باید توسط آنها بلافاصله به اجرا گذاشته شود. اعتبار امر قضاوت شده همانند اعتبار یک امر اداری یا سیاسی نیست بلکه یک رأی قضایی تنها از طریق شیوه های پیش بینی شده در قوانین می تواند توسط دادگاه دیگری اصلاح یا نقض گردد.
• استقلال دستگاه قضایی: براساس این اصل، قوه قضائیه به لحاظ سازمانی و تشکیلاتی نباید در قوای دیگر حل شود، به طوری که وظایف این قوه تحت شعاع نفوذ سایر قوا و نهادهای دیگر قرار نگیرد. از طرف دیگر اقتضای استقلال قوه قضائیه از آن جهت است که انجام وظایف قضایی در رسیدگی، صدور حکم، حل و فصل دعاوی و رفع خصومت در انحصار این قوه باشد.
• استقلال رفتار قاضی:‌ بنابر این قاعده، قوه مجریه یا سایر مقامات نباید این اختیار را داشته باشند که شخص دادرس را از شغل قضایی معزول یا منفصل نمایند. البته این استقلال زمانی میسر است که قضات در مقام دادرسی و صدور حکم صرفاً بر اساس موازین حقوقی، قانون و تحلیل منطقی خود و به دور از هرگونه نفوذ یا فشار بیرونی مبادرت به صدور حکم نمایند. شرایط اسقلال رفتار قاضی شامل: اصل بی طرفی، چگونگی گزینش قضات، امنیت و مصونیت شغلی، حقوق مکفی.