حق شفعه

(مدنی–فقه) هرگاه مال غیرمنقول قابل تقسیمی بین دو نفر مشترک باشد و یکی از دو شریک حصه خود را بقصد بیع بشخص ثالثی منتقل کند شریک دیگر حق (حق شفعه) دارد قیمتی را که مشتری داده است باو بدهد و حصه مبیعه را تملک کند(ماده ۸۰۸ قانون مدنی).

حق عینی

(فقه – مدنی) حقی است مالی که متعلق آن عین خارجی باشد مانند مالکیت عین و مالکیت منفعت(برای مستأجر) و مالکیت انتفاع(برای مهمان نسبت به مأکولات) و مالکیت حق(مانند حق ارتفاق و حق تحجیر و حق وثیقه مانند حق مرتهن بر مال مرهونه و حق مستأجره در قانون روابط مالک و مستأجر مصوب سال ۱۳۳۹ و غیره).

حق عینی برمال غیر

(مدنی) حقی است عینی برای شخصی در مال دیگری مانند حق انتفاع و حق ارتفاق و حق وثیقه در معاملات با حق استرداد برای طلبکار.

حق منجز

(مدنی –فقه) حقی است که در همان انشاء حق، وجودش کامل باشد مانند حق بدهکار بر ذمه خود در موقع ابراء ذمه وی از طرف بستانکار.

حق موقت

(مدنی –فقه) حقی است که محدود به زمان معینی است مانند حق انتفاع خانه معین بمدت دهسال.