طبق مواد قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران هر انسان اعم از زن و مرد از اهلیت تمتع برخوردار است یعنی می تواند دارای حق شود از جمله این حقوق آن است که می تواند مالک مال شود و هرگونه تصرفی را در امور مالی خود بنماید مگر آنکه دیوانه، سفیه و یا غیررشید باشد و از این جهت هیچ تفاوتی بین زن و مرد نمی باشد ازجمله این حقوق مالی، مهریه است که عبارت است از مالی که مرد هنگام ازدواج با زن به او می دهد. در حقوق ایران غیر از ارث دو منبع مالی برای زن وجود داردکه عبارتند از: ۱- مهر ۲- نفقه که سعی می شود به اختصار منابع و احکام حقوقی مهر بیان گردد.
مهر مالی است که به هنگام عقد نکاح برای ضوابط شرع و رسم عادت از طرف مرد به زن پرداخت می گردد و صداق –صداقیه، کابین و فرض هم نامیده می شود. مهر عند المطالبه است یعنی به محض انعقاد عقد نکاح زوجه مالک مهر می شود و این مالکیت نسبت به نصف مهر مستقر و در نیمی دیگر متزلزل است.
مهر انواع مختلف دارد که عبارتند از:
مهر باید واجد شرایط زیر باشد:
در عقد نکاح دائم می توان مهر تعیین نکرد یا پس از وقوع عقد بر میزان مهر توافق نمود و عدم تعیین مهر در عقد نکاح دائم موجب بطلان عقد نخواهد بود ولی در عقد نکاح منقطع مبنای وقوع عقد تعیین مهر می باشد و عدم ذکر مهر در نکاح منقطع موجب بطلان آن خواهد بود.