(جزا) نوعی از جرائم که ماهیت آنها مخالف با نظامات عادی است. تعاریف خلاف عموماً مبهم است باید از روی طبع و کمیت مجازات آنرا شناخت. عمد رکن خلاف نیست(ماده ۱۸۴ دادرسی کیفری و ماده ۱۱ قانون جزا).
(جزا) استعمال مال مورد امانت بتوسط امین در جهتی که منظور صاحب مال نباشد. استعمال اعم است از تصاحب یا تلف یا گم کردن(ماده ۲۴۱ قانون مجازات عمومی) عناصر این جرم عبارت است:
الف- تصاحب کردن و بطور کلی صرف مال برخلاف نظر مالک.
ب- تقلب(قصد خیانت در امانت).
ج- اضرار بمالک.
د- در قانون ما فقط مال منقول موضوع این جرم واقع میشود.
ه- مال ودیعه بطور امانی به خائن در امانت تسلیم شده باشد. این عنصر این جرم را از کلاهبرداری جدا می کند تسلیم اعم است از تسلیم مادی با تسلیم قانونی.
و- اسباب قانونی که موجب حصول امانت میشود باید بطور حصر در قانون معین شود(مانند: اجاره – ودیعه – رهن – وکالت – هرکار با مزد یا بی مزد در قانون ایران).
(مدنی-فقه) اگر مبیع حیوان باشد مشتری از حین عقد تا سه روز اختیار فسخ عقد را دارد(ماده ۳۹۸ قانون مدنی).