ویژگی های تابعیت را می توان چنین شمرد:

• تابعیت یک رابطه سیاسی است. زیرا فرد را به یک دولت دارای قدرت و حاکمیت پیوند می دهد و در سایه این پیوند، حق حمایت سیاسی را به تبعه اعطاء می کند. از سوی دیگر کشورها به هنگام تدوین قواعد تابعیت به اهداف و جنبه های سیاسی توجه دارند. همچنین از جمله شرایط اکتساب تابعیت یک دولت این است که یک مقام یا مرجع سیاسی آن کشور با اکتساب تابعیت آن دولت موافقت نماید.
• رابطه تابعیت بین المللی است. چرا که در نظام بین المللی اتباع یک کشور از حمایت دولت خود خارج و همچنین از حمایت کلیه قواعد پذیرفته شده فیمابین دولت متبوع و دولت های دیگر(مانند عهدنامه ها و مقاوله نامه ها) برخوردارند. تابعیت مفهومی است بین المللی، و ظهور آن هنگامی است که دولت های مختلف مستقل از یکدیگر وجود داشته باشند تا وابستگی اشخاص به هریک از آن ها در برابر دولت های دیگر ضرور ی گردد و مصداق بیابد.
• رابطه تابعیت داخلی است، چرا که در “نظام داخلی نیز تبعه از طرفی دارای حقوق سیاسی مثل حق رأی می باشد.” به عبارت دیگر، “این دولت است که تعیین می کند چه کسانی اتباع او می باشند”.
• تابعیت رابطه ای حقوقی است. زیرا این رابطه در نظام داخلی و نظام بین المللی موجد آثار حقوقی می باشد. در نظام داخلی، اتباع به لحاظ داشتن رابطه تابعیت با دولت می توانند از حقوق سیاسی و دیگر حقوق شناخته شده در قوانین مدنی و تجاری بهره مند شوند و در مقابل، دولت انتظار اطاعت از قوانین و مقررات خود را از تبعه دارد. در نظام های بین المللی اتباع یک کشور می توانند از حمایت سیاسی دولت متبوع خود برخوردار شوند.
• تابعیت یک رابطه معنوی است. بدین معنی که عامل زمان و مکان در آن تاثیری ندارد و تبعه یک دولت، به هرکشور دیگری هم که برود، باز تبعه همان دولت است. علت این امر آن است که، در گذشته، تابعیت با سرزمین رابطه مستقیم داشته است. در صورتی که امروزه تابعیت مربوط به مکان نیست که شخص درآن جا اقامت دارد. البته در کشورهایی مانند انگلستان، که تابعیت آنها مبتنی بر اصل خاک است، چون هنوز به عامل سرزمین توجه زیادی می شود، جنبه معنوی تابعیت، کمتر از کشورهای تابع نظام مبتنی برخون است.