فقها عیوب مرد را که موجب حق فسخ برای زن می شود سه دسته : ۱- اخته بودن ۲- جب یا مقطوع بودن آلت تناسلی ۳- عنن یا ناتوانی جنسی عنوان نموده اند.

قانون مدنی نیز به تبعیت از نظر فقهای امامیه در ماده ۱۱۲۲ مقرر می دارد:«عیوب ذیل درمرد موجب حق فسخ برای زن خواهد بود: ۱- خصاء ۲-عنن ۳- مقطوع بودن آلت تناسلی. ماده فوق در سال ۱۳۷۰ اصلاح شد و با حذف قید “مانع از ایفاء وظایف زناشویی” در صدر ماده اصلاح شده است. علت این حذف این است که فقهای مشهور امامیه احصاء را موجب حق فسخ برای زن می دانند، چه هردو قادر به ایفای وظایف زناشویی خود باشند چه نباشند.

دومین تغییر در ماده فوق، حذف مدت یک سال از تاریخ رجوع زن به حاکم می باشد و اضافه کردن قید”و لو یکبار قادر به مواقعه نباشد” ولی با توجه به این که امکان دارد مرد در مدت یکسال درمان شود و بتواند با درمان آن از انحلال نکاح که جز در موارد استثنایی مورد قبول قانونگذار قرار نگرفته است، جلوگیری کرد، حذف قید مزبور دور از ایراد نمی باشد.