اصولاً هر شخصی می ‏تواند به عنوان شخص مشمول ماده یک قانون تجارت شود و با وجود سایر شرایط تاجر به شمار آید، البته بر این اصل استثنائاتی وجود دارد که به آن اشاره می شود. (علی‏رغم جمع بودن شرایط ماده ۱ قانون تجارت، درحالت‏های استثنایی ذیل یا به لحاظ محدودیت‏ های اشخاص یا به لحاظ محدودیت های موضوعی دیگرتاجر نخواهیم داشت.)

محدویت‏ های اشخاص شامل اشخاص داخلی و خارجی می‏ باشد.

شخص داخلی: اشخاص ذیل نمی ‏توانند تجارت کنند:

• سردفتران
• قضات
• کارمندان گمرک درخصوص حق ‏العمل گمرک
• کارمندان دولت در خصوص معاملات دولتی

شخص خارجی: اشخاص بیگانه نمی‏ توانند درموارد ذیل تجارت کنند:

• دلالی(م۲ق. دلالان)
• تصدی هواپیما(م۹ق. هواپیمایی کشور)
• بانکداری

محدودیت های موضوعی

در انحصار دولتی

• موضوعات اصل ۴۴ قانون اساسی
• دخانیات

مستلزم مجوز دولتی

• عمل دلالی
• نمایش فیلم
• آژانس مسافرتی
• حمل و نقل هوایی
• تاسیس انبارهای عمومی

* به نظر می‏ رسد اگر شخصی بدون توجه به محدودیت های مذکور اقدام به تجارت نماید شاید عمل وی همچنان تجارتی به شمارآید ولی دیگر تاجر نخواهد بود چرا که برای کار غیرقانونی نمی‏ توان آثار قانونی بار کرد.