حقوق اسلام حقوق مذهبی است، یعنی قواعد آن از منبع وحی سرچشمه گرفته است. حقوق اسلام، از نظر روش استنباط حکم و وسایل فنی آن، با حقوق غرب شباهت فراوان دارد، منتها چون قواعد این حقوق چهره الهی و فطری دارد، بیشتر کوشش حقوقدانان اسلامی مصروف به شناختن منظور شارع و استنباط نظر واقعی اوست، و انتقاد درباره ارزش قواعد و فواید و زیان ‏های اجتماعی آن جای کمتری دارد.

 به همین جهت، در حقوق اسلام به کار بردن اصول عقلی و استفاده از تاریخ اهمیت ویژه دارد.

بخش ویژه ای از حقوق اسلام “امضایی” است؛ یعنی عادات و رسوم متداول مردم و احکام ادیان سابق را امضا و تایید کرده است.

همچنین فقها در استنباط فروع احکام، خواه و ناخواه از پاره ‏ای قواعد حقوق روم و ایران و یهود استفاده کرده اند. ولی احکام تاسیسی ‎و نو در حقوق اسلام چندان فراوان است که اصالت آن را انکار ناپذیر می‏ سازد.