انقلاب عظیم صنعتی و پیشرفت فناوری در قرن ۱۹م. موجب شد نیازهای جدیدی مطرح گردد. این امر به ظهور عقایدی نو درباره فرد و جامعه و نقش دولت منجر شد. از جمله دانشمندانی که در این دوران نقّادی اندیویدوآلیسم (فرد گرایی) را بنا نهاد هگل بود. مسئله اساسی او ایجاد هماهنگی بین آزادی فرد و قدرت دولت بود. اندیشه وی در این زمینه سرانجام به قدرت مطلق دولت انجامید. از دیدگاه او، فردی که اطاعت دولت را بپذیرد، آزادترین فرد است. تزلزل مباحث حقوق طبیعی که تحت تاثیر عقاید هیوم، برک و هگل انجام گرفت، موجب تحول در مفهوم آزادی، از نفی به اثبات گردید؛ در سلسله بندی ارزش ‏ها، عدالت اجتماعی برآن تقدم یافت و برابری اقتصادی با پشتوانه دولت، مقدم بر برابری سیاسی شناخته شد. این مباحث زیربنای جنبش‏ های کارگری شد. اینان با ناعادلانه تلقی کردن سیستم دستمزد و تقاضای الغای مالکیت خصوصی، خواستار اداره امور صنعتی به وسیله اتحادیه های کارگری بودند. این امر موجب تشکیل طبقه عظیم کارگری در مقابل دولت شد. در قالب همین تحولات بود که اندیشه مارکسیستی شکل گرفت.

در انگلستان، حق شرکت در انتخابات به رسمیت شناخته شد. این امر به تشکیل احزاب سیاسی انجامید. و در سال ۱۸۱۶ م.، قانون لغو بردگی در سرتاسر بریتانیا تصویب شد.

فرانسه در قرن نوزدهم شاهد دو انقلاب (۱۸۳۰و۱۸۴۸ م.) بود که به توسعه دموکراسی در آن کشور انجامید. در انقلاب دوم، رژیم جمهوری جایگزین نظام سلطنتی شد. پس از آن، موج اصلاحات دموکراتیک در کشورهای اروپایی عمومیت یافت و بلژیک، سوئیس، ایتالیا، آلمان، لهستان را در برگرفت. از سوی دیگر، حرکت سوسیالیستی که خواستار حل مشکل توزیع نابرابر ثروت توسط دولت بود، نیز قوت گرفت. در آمریکا نیز قانون لغو بردگی و کار اجباری تصویب شد و نهضت های برابری طلب سیاهان شکل گرفت.

تا پایان قرن نوزدهم برداشت مدرن و اومانیستی از حقوق بشر که از اندیشه های لاک و روسو و دیگر متفکران غربی متاثر بود، در قوانین اساسی بیشتر کشورها شمالی اروپا و آمریکا تجلی یافت. در آغاز قرن بیستم، کارگزاران این کشورها تصمیم گرفتند این برداشت از حقوق بشر را در صحنه بین المللی، مطرح کنند.