هر مذاکره کننده ای می خواهد به توافقی برسد که منافع ماهوی او را تأمین کند. همین علت انجام هر مذاکره ای می باشد. فراسوی آن، مذاکره کننده علاقه ای هم به ادامه روابطش با طرف دیگر را نیز دارد. عتیقه فروش هم می خواست در فروش خود سود ببرد و هم خریدار را بصورت مشتری دائمی خود درآورد. حداقل، مذاکره کننده دنبال آن است که رابطه کاری خوبی را با طرف حفظ کند که حاصل آن یک توافق مورد پذیرش در جهت تأمین منافع هر دو طرف باشد. بیشتر مذاکرات درچهارچوب و در قالب روابط مستمر و مداوم صورت می گیرد که در این حال مهم این است که هر مذاکره ای به نحوی صورت گیرد که در جهت تجکیم و تداوم روابط آینده باشد نه اینکه به آن خلل و خدشه وارد کند و مذاکرات آتی را با مشکل روبرو سازد. در حقیقت در مورد بسیاری از مشتریان دایمی، شرکای بازرگانی، اعضای خانواده، همکاران صنفی، مقامات دولتی، یا ملت‌های خارجی، تداوم رابطه مهم‌تر از نتیجه هر مذاکره ویژه ای است.