اصطلاح حقوق بین‏ الملل خصوصی، اولین بار، در سال ۱۸۳۴، توسط یک حقوقدان آمریکایی به نام استوری مورد استفاده قرار گرفت و پس از وی، فولیکس حقوقدان فرانسوی در سال ۱۸۴۳، کتابی تحت عنوان ” حقوق بین الملل خصوصی” منتشر نمود و پس از آن زمان اصطلاح حقوق بین الملل خصوصی در فرانسه رایج گردید.

این اصطلاح بیشتر در کشورهایی که از سیستم حقوقی رومی- ژرمنی یا حقوق نوشته پیروی می نمایند مورد استفاده قرار می‏ گیرد درصورتی‏که در کشورهایی که نظام حقوقی آنها مبتنی برسیستم کامن لا(مانند نظام حقوقی انگلیس و آمریکا) می باشند از اصطلاح”conflict of laws” یا تعارض قوانین استفاده می ‏نمایند.

حقوق بین الملل خصوصی، کاملاً وصف خصوصی نداشته و جزو حقوق عمومی محسوب می ‏گردند که برای مثال می توان به موارد زیر اشاره نمود:

الف) تابعیت که یکی از موضوعات مهم حقوق بین الملل خصوصی است منشاء ایجاد آن، اراده دولت بوده و افراد نقش چندانی در ایجاد آن ندارند.

ب) وضع بیگانگان که یکی دیگر از موضوعات حقوق بین الملل خصوصی است و مربوط به آزادی‏ ها و حقوق سیاسی بیگانگان است در زمره حقوق عمومی قرار می‏ گیرند ولی در برخی از موارد مانند حق مالکیت بیگانگان، حق اشتغال و کسب تجارب آنها مربوط به حقوق خصوصی است.