ملایم | سخت |
– شرکت کنندگان در مذاکره دوستان یکدیگرند. – هدف رسیدن به توافق است. – امتیاز بدهید تا روابط را حفظ کنید. – در رابطه با افراد و مساله نرم و ملایم باشید. – به دیگران اعتماد کنید. – موضع خود را به سهولت تغییر دهید. – پیشنهاد بدهید. – حداقل مورد قبول خود را آشکار کنید. – عقب نشینی و خسران یک جانبه را بپذیرید. برای اینکه به توافق برسید. – دنبال این پاسخ ساده باشید: توافقی که طرف مقابل خواهد پذیرفت. – روی رسیدن به توافق اصرار کنید. – سعی کنید از کشمکش بین خواسته ها پرهیز کنید. – به فشار تسلیم شوید. | – شرکت کنندگان در مذاکره رقیب و خصم یکدیگرند. – هدف پیروزی است. – به عنوان پیش شرط روابط، امتیاز بخواهید. – در رابطه با مساله و افراد سخت باشید. – به دیگران اعتماد نکنید. – روی موضع خود پا فشاری کنید. – تهدید کنید. – در مورد حداقل مورد قبول خود طرف را گمراه کنید. – به عنوان بهایی که طرف باید برای رسیدن به توافق بپردازد دنبال منافع یک جانبه باشید. – دنبال این پاسخ ساده باشید: توافقی که شما خواهید پذیرفت. – روی موضع خود پافشاری کنید. – سعی کنید در کشمکش بین خواسته ها پیروز شوید. – فشار بیاورید. |
مهم تر اینکه وقتی شما در برابر کسی که بازی مذاکره را بطریق چانه زدن سخت روی مواضع دنبال می کند به طریق چانه زدن دوستانه و ملایم دست می زنید خود را در معرض شکست و خسران قرار می دهید. در چانه زدن روی مواضع، بازی سخت بر بازی ملایم چیره خواهد بود. اگر کسی که روش سخت را انتخاب کرده است، روی گرفتن امتیاز پافشاری کند و به تهدید روی آورد و در همان حال طرف مقابل که روش ملایم را انتخاب کرده است شروع به عقب نشینی کند تا از مقابله پرهیز شود و روی حصول توافق تاکید کند، بازی مذاکره تعادل خود را از دست میدهد و کفه به نفع بازی کن سرسخت خواهد چربید. حاصل این روش مذاکره یک توافق خواهد بود ولی ممکن است توافق بخردانه و معقولی نباشد. بدون شک حاصل این توافق بیشتر در جهت منافع مذاکره کننده سرسخت خواهد بود تا منافع مذاکره کنندهای که روش ملایم را برگزیده است. اگر پاسخ شما در برابر طرفی که روش چانه زدن سرسختانه روی مواضع را برگزیده است، روش چانه زدن ملایم باشد شما ممکن است حتی پیراهن تن خود را ببازید.