تضمین

(مدنی – فقه) الف – دادن وثیقه خواه وثیقه وجه نقد باشد، خواه جنس، خواه سپردن ضامن.

ب- خود وثیقه را نیز گویند.

ج- به‏ معنی ضمان و مسئولیت چنانکه به ضمان درک ناشی از عقد بیع(ماده ۳۶۲ ق.م) تضمین عقدی گویند.

تضمین عقدی

(فقه – مدنی) ضمان و مسئولیتی که مستقیماً از خود عقد ناشی شود (نه اینکه از تخلف از عقد یا از تأخیر اجراء عقد حاصل شود) مانند ضمان درک بایع نسبت به مبیع (شق دوم ماده ۳۶۲ ق.م).

تضمین حسن انجام کار

مرادف وثیقه حسن انجام تعهد است (بند نهم ماده ۲۶ آئین نامه معاملات دولتی) رک. وثیقه حسن انجام تعهد.

تصویب نامه

مقرر یا مقرراتی که هیأت دولت وضع می ‏کند خواه مفاد تصویب نامه یک آئین نامه باشد خواه نه (امر مستقلی باشد).