مراد ازمنابع‏ حقوق اساسی، منابعی است که حقوق اساسی بر مبنای آنها شکل می‏‏‏‏ گیرد. سرشت و ماهیت سیاسی و حقوقی، حقوق اساسی، قلمرو بسیار گسترده ای را شامل می‏ شود، لذا، بالطبع، منابع مختلف و متعددی را اقتضاء می نماید.

پس بر این اساس می توان دو نوع منبع را برای حقوق اساسی فرض نمود:

منابع خاص: آن دسته که ویژه هر کشوری است که برای مثال، منابع خاص حقوق اساسی‏ کشور ایران به شرح زیر است:

• ادله احکام یا منابع فقهی (قران، سنت، اجماع، عقل)
• ادله عقلیه (برائت، استصحاب، تخییر و احتیاط)
• نظرت های تفسیری شورای نگهبان
• مصوبات مجمع تشخیص مصلحت نظام
• مصوبات شورای عالی امنیت ملی
• مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی

منابع عام: آن دسته از منابع که تقریبا در تمام کشورها به عنوان منبع حقوق اساسی پذیرفته اند، که عبارتند از:

1. قانون اساسی
2. قانون عادی
3. مصوبات قوه مجریه
4. فرامین و احکام روسای کشورها
5. عرف
6. رویه قضایی
7. دکترین (نظریه اندیشمندان حقوقی).