یک) دولت – کشورهای تک بافت (بسیط) دو) دولت – کشورهای چند پارچه (مرکب)
یک) اعمال قدرت سیاسی توسط یک شخصیت واحد یا دولت مرکزی؛
دو) وجود فقط یک قانون اساسی؛ و سه) وحدت ها که شامل:
وحدت ساختار: تجمع تشکیلات سیاسی و اداری در یک دستگاه حکومتی؛
وحدت جماعت: شمول تصمیمات فرمانروایان بر کلیه گروه های انسانی به طور تساوی؛
وحدت سرزمین: تبعیت سراسر قلمرو کشور از قدرت دولت به طور یکسان و بلاواسطه؛
یک) تکبافت ساده (یا متمرکز): یگانگی سیاسی و اداری توسط قدرت مرکزی، اتخاذ تصمیات کلی در مرکز ، بسیج منافع حکومت کشور توسط قدرت و تخصیص منابع به سراسر کشور،
دو) تکبافت پیچیده (غیر متمرکز):
الف) عدم تراکم: سپردن قسمتی از اختیارات اجرایی و اداری دولت مرکزی به دستگاهها و ماموران محلی؛
ب) عدم تمرکز: – دادن قدرت اتخاذ تصمیم گیریهای اداری به مقامات محلی؛
ج) وحدت انضامی: – قانونگذار واحد است ولی قانونگذاری متفاوت؛ – قواعد در همه جای کشور به طور یکسان اجرا نمی شود (به سبب تنوع در بخش های مختلف کشور)
د) منطقه گرایی: – عدم تمرکز افراطی – وجود تقسیمات اداری بر اساس مشابهت ها؛ – داشتن قدرت اداری و اجرایی صرف؛ نه قدرت سیاسی و حاکمیت؛
مانند: کشور انگلستان که از انضمام سرزمین ولز، اسکاتلند، و ایرلند شمالی بوجود آمده است.