تشریفات تابعیت ایران، در ماده ۹۸۳ ق.م بیان گردیده است. ماده ۹۸۳ ق.م. مقرر می دارد:”درخواست تابعیت باید مستقیماً و یا به توسط حکام یا ولات به وزارت امور خارجه تسلیم شده و دارای منضمات ذیل باشد:

• سواد مصدق اسناد هویت تقاضا کننده و عیال و اولاد او.
• تصدیق نامه نظمیه(نیروی انتظامی) دائر به تعیین مدت اقامت تقاضا کننده در ایران و نداشتن سوء سابقه و داشتن مکنت کافی یا شغل معین برای تأمین معاش.

وزارت امور خارجه در صورت لزوم اطلاعات راجعه به شخص تقاضاکننده را تکمیل و آن را به هیات وزراء ارسال خواهد نمود تا هیأت مزبور در قبول یا رد آن تصمیم مقتضی اتخاذ کند در صورت قبول شدن تقاضا سند تابعیت به درخواست کننده تسلیم خواهد شد.

با عنایت به ماده فوق، مقامات صلاحیت دار برای اعطاء تابعیت ایران به بیگانگان متقاضی، هیات دولت بوده و هیأت دولت پس از بررسی مدارک و اطلاعات تکمیل شده در وزارت خارجه، مخیر است که آن شخص را به تایعیت ایران پذیرفته یا آن که تقاضای وی را رد نماید. این تصمیم، از طرف متقاضی قابل شکایت نمی باشد.

شرایط ماهوی تحصیل تابعیت ایران

ماده  ۹۷۹ق.م. مقرر می دارد: ” اشخاصی که دارای شرایط ذیل باشند می توانند تابعیت ایران را تحصیل کنند:

• به سن ۱۸ سال تمام رسیده باشند.
• پنج سال اعم از متوالی یا متناوب در ایران ساکن بوده باشند.
• فراری از خدمت نظامی نباشند.
• در هیچ مملکتی به جنحه مهم یا جنایات غیر سیاسی محکوم نشده باشند.

در مورد فقره دوم این ماده اقامت در خارجه برای خدمت دولت ایران در حکم اقامت در خاک ایران است.