در بیمه اشخاص نیز، همچون بیمه خسارات، ایراد خسارت عمدی موجب نفی پوشش بیمه است. از مصادیق بارز ایراد خسارت عمدی در بیمه عمر، خودکشی بیمه گذار یا قتل بیمه گذار بوسیله ذی نفع بیمه است. منظور از خودکشی، عمل عمدی است که شخص به قصد کشتن خود انجام می دهد. مادامی که قصد خودکشی ثابت نشده، نمی توان به استثنای بیمه استناد جست. صرف انجام اعمال خطرناک و نوعاً مرگبار برای اثبات خودکشی کافی نیست؛ چه بسا فعل بدون علم به واقعیت یا خطر موجود و بدون توجه به عواقب فعل صورت گرفته باشد. در مورد استثنای خودکشی، بند یک ماده ۹ شرایط عمومی قرارداد نمونه بیمه عمر این چنین پیش بینی نموده: اگر بر اثرخودکشی یا سعی در خودکشی در سه سال اولیه از مدت بیمه فوت بیمه شده اتفاق افتد سرمایه بیمه زندگی پرداخت نخواهد شد.

مفهوم مخالفت این شرط آن است که اگر خودکشی پس از سال سوم خرید بیمه عمر تحقق یابد، سرمایه حق بیمه(تعهدات بیمه گر) پرداخت خواهد شد. قبول پوشش بیمه پس از انقضای سه سال جریان قرارداد، تنها با منطق و خصوصیات قرارداد بیمه عمر که در طول زمان امتداد دارد سازگار است. بیمه گر باید ریسک تحقق خودکشی را پس از گذشت سه سال ابتدایی جزء ریسکهای عملیات بیمه لحاظ نماید. بدین نحو ایراد خسارت عمدی جزء اتفاقات طول مدت عقد ملاحظه خواهد شد، و با منطق استثنای پوشش بیمه می تواند سازگار شود.

مورد دیگر ایراد خسارت عمدی در بیمه عمر، قتل عمد بیمه گذار توسط ذی نفع است. مطابق بند ۲ ماده ۹ شرایط عمومی قرارداد نمونه بیمه عمر: در صورتی که ذی نفعی از مزایای بیمه زندگی باعث مرگ بیمه شده گردد، تنها اندوخته بیمه به سایر ذی نفعها و در صورت نبودن ذی نفع دیگر به ورثه قانونی بیمه شده پرداخت خواهد شد.

در مورد انواع قتل غیرعمدی و ناشی از حادثه و اتفاق محسوب می شود و لذا تحت پوشش بیمه قرار می گیرد وذی نفع بیمه از سرمایه بیمه محروم نمی شود.

چنانچه ذی نفع بیمه مرتکب قتل عمد بیمه شده گردد، وی از دریافت هرگونه مبلغی از بیمه محروم می شود و با توجه به آنکه وقوع حادثه موضوع بیمه ناشی از عمد وی بوده و موضوع از مستثنیات پوشش بیمه محسوب و بیمه گر تکلیفی به پرداخت سرمایه موضوع تعهد بیمه به دیگر ذی نفعان یا ورثه بیمه شده نخواهد داشت.