زوجه در سال ۷۹ به مدت ۵ سال به عقد موقت زوج درآمده، اما مدت ۱۵ سال می باشد که با هم زندگی مشترک داشته اند و حاصل این رابطه یک فرزند ۱۴ ساله است حال اختلاف فی مابین بر سر ثبت واقعه ازدواج و مهریه می باشد زوجه مهریه را ۵ میلیون و زوج ۵۰۰ هزار تومان اعلام کرده اند و هیچ گونه عقد نامه ای مابین طرفین موجود نمی باشد و کپی آن هم موجود نیست و عاقد دفتر ازدواج هم سکته و توانایی حرف زدن ندارد مسئله اینجاست آیا عقد موقت ۹۹ ساله می باشد؟
آیا زوج باید مهریه ۵ میلیون را پرداخت کند یا ۵۰۰ هزار تومان را؟
در صورتی که دادگاه رأی به ۵ میلیون داده است و شهود هم اظهار بی اطلاعی کرده اند.
اول(در حقوق ایران به پیروی از فقه امامیه نکاح ممکن است برای مدت معین باشد. ماده ۱۰۷۵ قانون مدنی مقرر داشته است نکاح وقتی منقطع است که برای مدت معینی واقع شده باشد و نیز طبق ماده ۱۰۷۶همین قانون در نکاح موقت مدت نکاح باید کاملاً معین شود.
لکن چنانچه مدت ذکر نشود اختلافی است و مشهور فقها عقیده دارند که در صورت عدم ذکر اجل در عقد، آن عقد دائم است به عبارتی ظاهر در این است که به نکاح دائم نظر داشته اند و کسی برخلاف این ظاهر ادعا می کند و ادعا دارد منظور نکاح منقطع بوده است باید ادعای خود را ثابت کند.
در عقد منقطع و نتیجه موقت بودن این است که با سپری شدن مدت رابطه پایان می پذیرد و در این خصوص نیاز به انجام عمل حقوقی خاص هم نیست. ماده ۱۱۳۹ قانون مدنی هم بیان دارد که زن منقطعه به انقضای مدت یا بذلان از طرف شوهر از زوجیت خارج می شود.
دوم(در نکاح منقطع باید مهر و میزان آن در عقد معین شود. در ماده ۱۰۹۵ قانون مدنی آمده است در نکاح منقطع عدم ذکر مهر در عقد موجب بطلان است.
ادله اثباتی صرفاً عقد نامه نخواهد بود. لازم به ذکر است منظور از اراده طرفین به نکاح و زندگی مشترک تمدید نیست و به طور کلی عقدی به نام تمدید در عقود بالخصوص در عقد نکاح نداریم. آنچه از اوضاع و احوال طرفین استنباط می شود بعد از مدت ۵ سال اراده طرفین نکاح بوده که مقصود دو طرف مدت یا نکاح دائم معلوم نبوده که ظاهر در این موارد عقد دائم است. لذا برای زندگی بعد از ۵ سال با تفسیر عقد دائم، مهر المثل تعلق می گیرد.