دموکراسی در لغت به معنای “حکومت مردم” است و از واژه یونانی “دموس” به معنای مردم و “کراسیا” به معنی قدرت اخذ شده است.

رژیم های دموکراتیک یا همه سالاری، رژیم هایی هستند که حق حاکمیت را متعلق به همه مردم می دانند به گونه ‏ای که قدرت فرمانروایی توسط مردم، یا از طریق نمایندگان آنها اعمال می‏ گردد. در دموکراسی یونانی، نماینده و نمایندگی معنایی نداشت و خود مردم به صورت مستقیم در اعمال قدرت مشارکت داشتند.

اما در دموکراسی جدید، بالطبع با توجه به جمعیت و گستردگی، امکان این نوع دموکراسی وجود ندارد.

رژیم های دموکراتیک و دموکراسی جدید، متاثر از اندیشه های حکومت مردم در یونان باستان و محصول دوران اصلاح طلبی در غرب است که از قرن شانزدهم به بعد در پی تحولات رنسانس و عصر روشنگری آغاز گردید. در واقع دموکراسی جدید، بیشتر تحت تاثیر اندیشه سکولاریزم یا جدایی دین از حکومت (نهادهای دولتی) شکل گرفته است.

شرایط تحقق نظام دموکراتیک(اصول دموکراسی)

– وجود آزادی ها – تسامح و تحمل و چندگانگی سیاسی – حکومت اکثریت و احترام به اقلیت

– اصل برابری و عدم تبعیض – حق مشارکت همگانی – توزیع خردمندانه قدرت

مهمترین شرایط توزیع قدرت، عبارتند از :

– سر شکن شدن قدرت در هیأت حاکمه – تفکیک وظایف و تعدد نهادها – محدودیت مدت تصدی و ادواری بودن مشاغل سیاسی