بیمه گذار باید با دقت و صداقت کامل به سوالاتی که توسط بیمه گر مطرح شده پاسخ دهد تا به بیمه گر اجازه دهد پوشش ریسکی را که بر عهده می گیرد با توجه به اوضاع و احوال حاکم برآن صحیح برآورد کند. اعلام ریسک اصولاً با پاسخ مشتری بیمه به پرسشنامه ای که از پیش توسط بیمه‌گر تهیه شده صورت می گیرد. بر همین اساس وظیفه طرح سوالات دقیق و مشخصی که در برآورد میزان ریسک و حق بیمه برای بیمه گر مفید و لازم است برعهده وی گذاشته شده است. لذا بیمه گذار هیچ گونه تعهدی به ابزار مطالب و اطلاعات – اضافه برآنچه در پرسشنامه آمده – ندارد و با پاسخ به سوالات به تکلیف اعلام ریسک موضوع بیمه به نحو کامل عمل می نماید.

 پرسشهای بیمه‌گر باید دقیق باشد به نحوی که معنا و مقصود آن روشن بوده و تفاسیر متفاوتی ایجاد نکند. از آنجا که پرسشنامه توسط بیمه گر تهیه می شود، در صورت وجود ابهام در سوالات، منطقاً بایست به نفع بیمه گذار تفسیرشده و پاسخ نامناسب احتمالی بیمه گذار به عنوان تخلف او از اعلام صحیح ریسکها در نظر گرفته نشود. سوالاتی که از بیمه گذار می شود، از طرفی، راجع به مشخصات مال موضوع بیمه است؛ مثلاً در مورد بیمه کالا از مشخصات فنی، بهای مال، خطرناک بودن و قابلیت اشتعال بودن یا نبودن آن سوال می شود.

از طرف دیگر، سوالاتی در مورد خود بیمه گذار می تواند مطرح گردد: آیا او قبلاً برای همان ریسک بیمه شده است؟ آیا قبلاً حادثه مورد بیمه برای او واقع شده است؟ و… این اطلاعات به بیمه گر اجازه می دهد تا از شخصیت و وضعیت اخلاقی بیمه گذار اطلاع لازم کسب نماید و در مورد انعقاد قرارداد و ریسکی که می پذیرد برآورد دقیق تری داشته باشد. علاوه بر اعلام توسط بیمه گذار، بیمه گر نیز ممکن است اطلاعاتی را خود با معاینه مال موضوع بیمه، و در مورد بیمه های اشخاص، با معاینه شخص موضوع بیمه کسب نماید و اطلاعات حاصله را نیز مبنای محاسبه و ملاحظات بیمه ای قرار دهد.