حجب

در اصطلاحات فقه و قانون مدنی حالت وارثی است که بواسطه بودن وارث دیگری از بردن ارث کلاً یا بعضاً محروم می شود(ماده ۸۸۶-۸۸۸ قانون مدنی). بین حجب در ارث و منع از ارث( از حیث لغوی) عام و خاص مطلق است یعنی هر حجبی منع است ولی هر منعی حجب نیست. مثلاً تولد از زنا از موانع ارث است ولی از حاجب های ارث نیست.

حجب نقصانی

(فقه –قانون مدنی) حجبی است که سهم (فرض) وارث را از حد اعلی به حد ادنی تنزل دهد خواه خود حاجب را بهره ای از ارث باشد؛ خواه نه. مانند: اخوه و اخوات میت که مادر خود را از ثلث به سدس تنزل می دهند(ماده ۸۸۷ قانون مدنی).

حجر

(مدنی –فقه) نداشتن صلاحیت در دارا شدن حق معین و نیز نداشتن صلاحیت برای اعمال حقی که شخص آنرا دارا شده است حجر نامیده میشود. اولی را “عدم اهلیت تمتع” ودومی را “عدم اهلیت استیفاء” گویند. این دو اصطلاح مخصوص حقوق مدنی است.