پس از امضای رئیس جمهور و انتشار قانون، رعایت آن برهمه مردم واجب است. از این پس مفاد قانون در شمار قواعد زندگی در اجتماع در می آید و اشخاص ناگزیرند که روابط خود را بر طبق آن تنظیم کنند.

اعتبار و قدرت قانون در برابر اشخاص دو نتیجه مهم و اساسی دارد:

• رعایت قوانین الزامی است و اشخاص نمی توانند به میل خود از اجرای آن امتناع کنند.
• پس از انتشار قانون و گذشتن مهلت های مقرر، هیچ کس نمی تواند خود را جاهل به مفاد آن بداند و به این بهانه از تحمل نتایج تجاوز به قانون معاف شود.

باید دانست که این دو نتیجه تنها به عنوان اصل قابل پذیرفتن است و موارد استثنائی چندان است که برای احاطه به حقوق کنونی، توجه به همه آنها ضروری است: الزامی که از احکام قانون پیدا می شود همیشه به یک اندازه نیست و گاه اشخاص میتوانند به وسیله قراردادهای خصوصی از اجرای پاره ای از آنها خودداری کنند.

همچنین، به طور مطلق نباید گفت که ادعای جهل به قانون در هیچ صورتی پذیرفته نیست. زیرا در بعضی موارد، اجرای خود قانون ملازمه با شنیدن این ادعا دارد.