تعریف نفقه زوجه:

نفقه عبارت است از تأمین هزینه زندگی زن که شامل خانه، اثاثیه، منزل، غذا، لباس، دارو و درمان از زمان عقد دایم که بر عهده زوج می باشد.

نفقه در قانون مدنی:

مطابق قانون مدنی ایران: نفقه عبارت است از همه نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت از قبیل مسکن، البسه، اثاث منزل و هزینه های درمانی و بهداشتی و خادم در صورت عادت یا احتیاج به واسطه نقصان یا مرض.

چگونگی محاسبه میزان نفقه:

ضابطه موجود درتعیین میزان نفقه، بر مبنای شوونات خانوادگی زن، عرف و عادت ساکنان هرمنطقه و وضع مالی مرد، می باشد. و در صورت عدم توافق زوجین در میزان نفقه، دادگاه به تعیین میزان آن اقدام می نماید.

شرایط پرداخت نفقه:

به محض این که عقد ازدواج صورت پذیرفت و زوجین زندگی زناشویی خود را آغاز نمودند، شوهر مکلف به پرداخت نفقه است و البته زوجه در صورتی مستحق نفقه است که از همسر خود تمکین نماید.

تمکین به معنای اطاعت زن از شوهر در ادای وظایف زوجیت، حسن معاشرت و سکونت در منزل شوهر است. به زنی که از همسرش در مفهوم خاص و عام اطاعت ننماید “ناشزه” گویند.

ماده ۱۱۰۸ قانون مدنی: هرگاه زن بدون مانع مشروع از ادای وظایف زوجیت امتناع کند، مستحق نفقه نخواهد بود.

ترک منزل از ناحیه زوجه و تعلیق نفقه:

زوج وظیفه دارد که در حد توانش منزلی مستقل و متناسب با شوونات زوجه فراهم نماید. حال اگر این منزل از جنبه شؤونات اجتماعی مطابق حال زن باشد ولی به سر بردن در آن منزل موجب شود که احتمال ضررو زیان شرافتی یا بدنی (آزار و اذیت) زوجه برود، خروج وی از منزل”نشوز و عدم اطلاعت” محسوب نمی‏گردد و نفقه تا زمان برطرف شدن مشکل به وی تعلق خواهد گرفت.

ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی – زن باید در منزلی که شوهر تعیین می کند سکنی نماید مگر آنکه اختیار تعیین منزل به زن داده شده باشد.

ماده ۱۱۱۵ قانون مدنی- اگر بودن با شوهر در یک منزل متضمن خوف ضرر بدنی یا مالی یا شرافتی برای زن باشد، زن می تواند مسکن علیحده اختیار کند و در صورت ثبوت مظنه ضرر مزبور، محکمه حکم بازگشت به منزل شوهر نخواهد داد و مادام که زن در بازگشتن به منزل مزبور معذرو است نفقه بر عهده شوهر خواهد بود.