(فقه) قاعده ای است فقهی، که مفاد آن این می باشد: هرکس به ضررخود نسبت به مال خود اقدامی کند در مورد اقدام وی کسی به نفع او مسئولیت مدنی ندارد چنانکه در مقبوض بعقد فاسد که مالک اذن در تصرف در مال خود را به طرف دیگر عقد داده است. هرگاه مال مزبور بعد از قبض خود به خود تلف شود یا قبض کننده آن را تلف کند یا منتقل به ثالث نماید در مقابل مالک مسئولیتی نخواهد داشت زیرا مالک از طریق اقباض مال خود(هرچند که در ضمن عقد فاسد باشد) اقدام به ضرر خود نموده است و قانون از چنین کسی حمایت نمی کند. صحت این قاعده مورد اختلاف بین فقهاء است و نص خاصی در شرع مطابق آن دیده نمی شود.
(حقوق جزا) تدابیری است که دادگاه برای جلوگیری از تکرار جرم (جنحه یا جنایت) درباره مجرمین خطرناک اتخاذ می کند(ماده یک قانون اقدامات تامینی مصوب ۱۲-۲-۴۳۹).
(فقه _مدنی) و آن عبارت است از اینکه مال کسی بدون مجوز قانونی به دیگری منتقل شود یا در اختیار او قرار گیرد در فقه این امر را تحت اصطلاح (اکل مال بباطل) بیان می کنند و آن را از مدلول آیه (لاتاکلو اموالکم بینکم بالباطل…)گرفته اند. در اصطلاحات جدید از همین معنی تعبیر” به دارا شدن بدون جهت” و گاهی تعبیر به دارا شدن غیر عادلانه شده است.