نظر بر لزوم رسیدگی و درمان سریع بیماران در فوریت های پزشکی، به جهت جلوگیری از بروز خطرات جانبی، نقض عضو و یا عوارض صعب العلاج و یا غیر قابل جبران، به استناد ماده ۲۷ آیین نامه «شاغلین حرفه های پزشکی مکلفند؛ در موارد فوریت های پزشکی اقدامات مناسب و لازم را برای نجات بیمار، بدون فوت وقت انجام دهند.».

چنانچه پیش‌تر بیان گردید؛ طبق ماده ۱ آیین نامه اجرایی قانون مجازات خودداری از کمک به مصدومین و رفع مخاطرات جانی مصوب ۱۳۵۴/۳/۵ «فوریت های پزشکی به مواردی از اعمال پزشکی اطلاق می شود که بایستی بیماران را سریعاً مورد رسیدگی و درمان قرار داد. چنانچه اقدام فوری به عمل نیاید، باعث خطرات جانی، نقص عضو، یا عوارض صعب العلاج و یا غیر قابل جبران خواهد شد.» و ماده ۲۰ آیین نامه مذکور نیز، فوریت های پزشکی (اورژانس) را به شرح ذیل می‌داند:

۱-مسمومیت ها۲-سوختگی ها ۳- زایمان ها ۴-صدمات ناشی از حوادث و سوانح وسایط نقلیه ۵-سکته های مغزی و قلبی ۶- خونریزی ها و شوک ها ۷- اغماء ۸- اختلالات تنفسی شدید و خفگی‌ها ۹- تشنجات ۱۰- بیماری‌های عفونی خطرناک مانند مننژیت‌ها ۱۱-بیماری های نوزادانی که نیاز به تعویض خون دارند. ۱۲- سایر مواردی که در شمول تعریف ماده ۱ قرار می گیرد.

تخلف از مقررات ماده ۲۷ آیین نامه، یکی از مجازات های انتظامی بند ت ماده ۳۷ به شرح ذیل می باشد:

الف: توبیخ کتبی با درج در پرونده نظام پزشکی و نشریه نظام پزشکی محل یا الصاق رأی در تابلو اعلانات نظام پزشکی محل.(بند ج ماده ۲۸)

ب: محرومیت از اشتغال به حرفه های پزشکی و وابسته، از سه ماه تا یک سال در محل ارتکاب تخلف.(بند د ماده ۲۸)

ج: محرومیت از اشتغال به حرفه های پزشکی و وابسته، از سه ماه تا یک سال در تمام کشور.(بند ه ماده ۲۸)

د: محرومیت از اشتغال به حرفه های پزشکی ار بیش از یک سال تا پنج سال در تمام کشور.(بند و ماده ۲۸)