در ایران وقتی حق الوکاله بر اساس درصدی از خواسته تعیین می گردد، پرداخت معمولا به طور اقساط انجام می شود. موکلین قسط اول حق الوکاله را به امید پیروزی سریع با اشتیاق می پردازند. اما این قضیه الزاما در مورد قسط های بعدی صادق نیست. بسیارند آنانی که غیر از قسط اول، از پرداخت سایر اقساط خودداری می کنند.

وکلا به دلایل مختلف به ندرت برای وصول حق الوکاله خود طرح دعوا می کنند. مهم ترین دلیل این است که وکلا اکراه دارند حرفه ای را که از هاله ای از تقدس برخوردار است چون کالای بازاری مورد جنگ و نزاع قرار دهند. بعضی اوقات آنان از طرح دعوا به علت زیادتر بودن حق الوکاله از سقف تعرفه مجاز قانونی، و قابل وصول نبودن آن، خودداری می کنند یا ممکن است در این راه موانع دیگری وجود داشته باشد. برای مثال وکلا در هلند نمی توانند برای وصول حق الوکاله خود از دادگاه خواستار قرار تامین خواسته شوند.

پرداخت حق الوکاله را می توان با دریافت مبلغی به عنوان بیعانه (retainer) قبل از شروع کار تضمین کرد. این روش درباره حق الوکاله ساعتی اعمال می شود. برای اجتناب از نگرانی موکل بهتر است به این مبلغ علی الحساب اطلاق شود. باید به موکل تفهیم شود که باقیمانده آن مبلغ پس از کسر حق الوکاله ساعات صرف شده به وی مسترد خواهد شد، یا چنانچه آن مبلغ تکافوی ساعات کار انجام شده را نکند به موقع مبالغ دیگری از وی مطالبه خواهد شد.

تنها تضمین حق الوکاله قابل مطالبه از موکلین در هلند همین وصول علی الحساب یا پیس پرداخت است و لاغیر. در مقررات صنفی کانون وکلای هلند دریافت هرگونه تضمین دیگری صراحتاً منع شده است و عدم رعایت این مقرره تخلف انتظامی محسوب می شود. حق حبس وکلا در هلند، یعنی نگهداری پرونده موکل تا زمان تادیه مطالبات، نیز محدودیت دارد و مستلزم نظارت کانون وکلاست. در ایران وکلا برای تضمین وصول حق الوکاله خود از موکلین چک بدون امضا می گیرند و این کار ظاهراً خلاف شئون وکالت به حساب نمی آید.

در خاتمه بحث تذکر این نکته نیز لازم است که گاه به مصلحت وکیل است که وکالت شخصی را به طور رایگان تقبل نموده هزینه های دعوا را هم شخصاً بپردازد. این امر در حالتی هم صادق است که فقط انگیزه مالی در میان باشد. این وقتی است که وکیل می تواند از یک دعوا جنجالی قابل دفاع مورد توجه عموم پیروزمندانه دفاع کند. موفقیت در چنین دعوایی می تواند باعث جلب نظر موکلان ثروتمند بسیار شود.