اعتماد در روابط تجاری نقشی حیاتی دارد. نیت قراردادی و انعقاد معاملات بر پایه اعتماد سازی شکل می گیرد. اعتماد اگرچه در ابتدای فقط احساسی است و اصل آن ذهنی و برپایه قصد و نیت است؛ اما پایه گذار رابطه اساسی میان فرد و محیط پیرامون اوست که تعهدی اخلاقی بین دوطرفه معامله ایجاد می کند. به عبارت دیگر، اعتماد نوعی تضمین است. این تضمین چنان اهمیتی در روابط تجاری دارد که خدشه دار شدن آن بسیار مضر خواهد بود.

شاید اهمیت این مسئله بوده است که قانون گذار را بر آن داشته تا برای اعتماد، به حمایت کیفری متوسل شود. این حمایت کیفری را در جرایم کلاسیک علیه اموال و مالکیت، مانند کلاه برداری، و خیانت در امانت، و فراتر از آن، در بزه خیانت در اموال شرکت نیز به طور ویژه ای می توان دید؛ لذا اخلاق تجاری در اینجا به میان می آید تا برای توسعه بهتر تجارت، اعتماد سازی میان بازرگانان را که امری مشروع است، تضمین کند؛ زیرا خیانت به چنین اعتماد، خطری اجتماعی به شمار می آید. اخلاق تجاری با سازو کار کیفری قرین شده تا بهتر بتواند از این اصول حمایت کند.

برگرفته از کتاب مبانی حقوق کیفری کسب و کار؛ نویسنده: دکتر امین جعفری، انتشارات سمت، ۱۳۹۹